Auteur: wilbert

Verder lezen 1. Karen Wolters (Rec5): Elke hb’er op het gymnasium. Of niet?

— onder voorbehoud —

— onder voorbehoud —

— onder voorbehoud —

In 2035 is het streven van de overheid dat de scholen een overgang hebben gemaakt naar inclusief onderwijs. In deze workshop gaan we met elkaar bekijken wat dit nu precies inhoudt. Wat is er nodig om deze overgang te kunnen maken voor ons als scholen maar ook als ouders. Welke manieren zijn er nu al in het onderwijs te vinden die hierin succesvol zouden kunnen zijn. En wat vraagt het van ons allemaal om naar deze overgang toe te werken.

— onder voorbehoud —

Voor hoogbegaafden is het vaak een hele kunst om de balans te bewaren tussen denken, voelen en doen. Zeker op school, waar je op je denken wordt aangesproken op een manier die vaak niet aansluit. De stof is te makkelijk, er wordt vanuit een voorbeeld geredeneerd ipv top-down, er is geen goeie intellectuele match met medeleerlingen in groepswerk – en zo kunnen er nog veel meer dingen misgaan, doordat het onderwijs niet echt passend is. Dat weten jullie wel!

Als dit eenmaal aan de hand is betekent het iets voor wat een leerling denkt, maar ook voor wat hij voelt (verwarring? leeg gevoel? Gevoel van zinloosheid? of juist geïrriteerd op het systeem? Onzeker over zichzelf?) en wat een leerling doet (Onderpresteren? Gehoorzamen aan het systeem? Rebelleren?) Dit is afhankelijk van wie de leerling is, hoe hij emotioneel in elkaar steekt. 

In de begeleiding van hb’ers op school proberen we vaak het onderwijs wat passender te maken (met extra uitdaging) en op die manier de leerling weer ‘aan’ te krijgen. Soms is dit echter niet genoeg, omdat het emotionele stuk eigenlijk niet op tafel komt. De balans tussen denken-voelen-doen is dusdanig verstoord dat een leerling zelf ook niet voelt hoe ‘ie aan gaat, zelf niet meer voelt welke vakken hem eigenlijk aanspreken, enzovoort. In een gesprek met jou wil hij vaak best meegaan in je uitleg, kan vaak ook veel vertellen over zichzelf, maar het blijft een verhaal, een ‘vertellen over’. 

Ik zou daarom willen pleiten voor een aanpak waarin de beleving van hoogbegaafden veel meer meegenomen wordt, en daar een belevende workshop over willen geven. In de workshop zou ik dus ook met de collega’s willen gaan oefenen: (hoe ga jij zelf eigenlijk om met onder- en overbelasting, hoe kom jij in beweging, waar liggen jouw grenzen, met druk, waar is je eigen creativiteit) zodat ze die in kunnen zetten in de begeleiding van leerlingen. 

In mijn ervaring helpt het enorm als je mee kunt voelen met de leerling wat er bij hem gebeurt, erkenning kunt geven voor hoe diegene het doet én vervolgens in het emotionele kunt oefenen. Ik ben zelf haptonoom geworden om die reden, en zou het leuk vinden om een workshop te geven over haptonomie (dat wil zeggen: hoe je lichaamsbewustzijn inzet) bij de begeleiding van hoogbegaafden.